Eén van de hoogste punten van Zeeland, de top van de tv-toren in Goes, speelde enkele jaren een rol in de meteorologie. Op het topje stonden een windsnelheidsmeter en een windrichtingmeter van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu.

Ook op enkele andere televisietorens in het land stond apparatuur. De gegevens die het opleverde vormden een aanvulling op de metingen die het weerinstituut KNMI zelf deed, staat in het boek ‘Vijfig jaar zenden en ontvangen, biografie van de tv-toren Goes’ dat in 2006 is verschenen.

Kapot
De meting op de toren in Goes is echter geen succes. De meters gaan vaak kapot, vooral door de bliksem. Monteurs moesten elke keer naar boven om de schade te herstellen. Zodra een monteur naar boven moest gingen de televisiezenders uit omdat de monteur voor de antennes langs moest klimmen.

Magnetron
En wie vlak voor een antenne klimt wordt min of meer gekookt, alsof je in een magnetron zit. De energie die de antennes afgeven is op dat punt te hoog voor het menselijk lichaam.

Vanaf 1 oktober 1990 gaat Nederland 3 24 uur per dan in de lucht. Na de normale televisieuitzendingen wordt het testbeeld weergegeven zodat de kijker 24 uur per dag teletekst kan raadplegen. De mogelijkheid om reparaties uit te voeren aan de meteo-apparatuur op de top van de toren wordt daardoor een stuk kleiner. En dat is lastig. Het RIVM ontmantelt het meetpunt in Goes nadat het ongeveer vijf jaar in dienst was.

Oproep: De schrijver van het herdenkingsboek heeft geen foto kunnen vinden van de meetapparatuur op de top van de tv-toren. Heeft u die wel, en wilt u die ter beschikking stellen? Dan kunt u ‘m mailen naar meteozeeland @ outlook.com. Uiteraard wordt de bron vermeld.

Meer over de televisietoren in Goes staat in het uitgebreide boek ‘Vijftig jaar zenden en ontvangen’ en op de website www.tvtorengoes.nl.